فرای در سال‌های قبل و بعد از انقلاب و حتی در اوج تنگناهای متوجه ورود غیر ایرانی‌ها به کشور، به ایران که بسیار به آن عشق می‌ورزید سفر کرد. عشق او به این سرزمین پاک باعث شد وصیت کند پیکرش را پس از مرگ در اصفهان دفن کنند اما این درخواست هرگز تحقق نیافت.
اهمیت خاطرات ریچارد فرای (2014-1920) که بخش عمده‌ای از عمرش صرف گردش و سفر و اکتشاف در سرزمین‌های «ایران بزرگ» شد از آن رو است که او از معدود ایران‌شناسان «مکتب قدیم» است که با چندین زبان رایج در کشورهای آسیای مرکزی آشنایی و شوق و عزمی شگرف برای شناسایی و کشف اسناد و مدارک تاریخی و فرهنگی در این سرزمین‌ها داشت.
او از نخستین دانشورانی بود که پس از مرگ استالین از روسیه و جمهوری‌های تحت سیطره آن دیدار کرد و توانست از نزدیک شاهد تحولات و تغییرات بزرگ این ناحیه باشد و با روشنفکران روسیه و استادان شرق‌شناس اوراسیا، ایران بزرگ (ایران و افغانستان و تاجیکستان) و دیگر کشورهای منطقه ارتباط نزدیک علمی و تحقیقاتی برقرار کند وگزارش او از این تجربه‌ها و مشاهدات ، امروز برای شناخت فرهنگی و سیاسی این کشورها دارای ارزش بسیار است.
این کتاب از سوی انتشارات نامک منتشر شده است.
