­­گاهی اوقات، افزایش سن با تضعیف چشم یا اختلالات بینایی همراه است. برخی از مشکلات شایع چشمی مرتبط با افزایش سن عبارتند از پیرچشمی، گلوکوم، دژنراسیون ماکولای وابسته به سن و آب مروارید. در ادامه نقش تغذیه در کنترل این بیماری‌ها را با هم مرور می‌کنیم.

دژنراسیون ماکولای وابسته به سن

«دژنراسیون ماکولای وابسته به سن» (AMD) یک بیماری مربوط به شبکیه چشم است که بینایی مرکزی را تحت تاثیر قرار داده و می‌تواند منجر به نابینایی در افراد مسن شود.

سیگار کشیدن، نژاد و سابقه خانوادگی از عوامل خطر شناخته شده هستند. با افزایش سن جمعیت، این بیماری می‌تواند به یک مشکل مهم بهداشت عمومی تبدیل شود. رژیم غذایی غنی از میوه‌ها و سبزی‌ها ممکن است سبب به تاخیر انداختن یا جلوگیری از پیشرفت AMD شود. به علاوه اغلب از مکمل‌های حاوی ریزمغذی‌ها در درمان AMD استفاده می‌شود.

آب مروارید

آب مروارید یکی دیگر از اختلالات بینایی است که با کدر شدن عدسی چشم شاخته می‌شود. رایج‌ترین درمان این مشکل جراحی است، به طوری که لنز کدر برداشته شده و با یک لنز مصنوعی دائمی جایگزین می‌شود.

قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) به طور مستقیم با پنج درصد از آب مرواریدها در سراسر جهان مرتبط است. رژیم غذایی سرشار از بتاکاروتن، سلنیوم، لوتئین، امگا ۳ و ویتامین‌های C و E ممکن است پیشرفت آب مروارید را به تاخیر بیندازد. از طرفی مطالعات نشان می‌دهد که مصرف زیاد سدیم و نمک ممکن است خطر ابتلا به آب مروارید را افزایش دهد.

آب سیاه

«گلوکوم» یا آب سیاه گروهی از اختلالات چشمی است که سبب آسیب به عصب بینایی شده و ناشی از فشار زیاد چشم است. این مشکل، دومین علت شایع از دست دادن بینایی به حساب می‌آید.

از آنجایی که فشار خون بالا، دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی خطر ابتلا به گلوکوم را افزایش می‌دهد، رژیم‌های غذایی مرتبط با پیشگیری یا مدیریت این بیماری‌ها در جلوگیری از ایجاد این مشکل چشمی می‌تواند دخیل باشد.

پیرچشمی

پیرچشمی از دست دادن خاصیت ارتجاعی در عدسی است که باعث ناتوانی در فوکوس کردن در فواصل نزدیک و در نتیجه نیاز به عینک مطالعه می‌شود. این مشکل در حدود دهه چهارم زندگی آشکار می‌شود و با بدتر شدن دید، می‌تواند در خرید، آشپزی و غذا خوردن اختلال ایجاد کند.