اکنون که حجم بالای واکسن وارد ایران شده و تزریق آن تقریباً در حال پوشش‌رسانی به اکثر اقشار و سنین جامعه است.امیدوار هستیم به زودی، شاهد بازگشت جامعه به روال عادی زندگی باشیم یا لااقل از حجم استرس ناشی از مرگ و میرها کم شود و شادی و شوق و شور به زندگی مردم بازگردد. با این رویکرد، این سوال مطرح شد که بازنشستگان صنعت نفت، پس از اتمام شرایط کرونا، چه برنامه‌هایی برای خود دارند؟ برای یافتن جواب این پرسش، وارد یکی از نمایندگی‌های صندوق می‌شویم تا با چند بازنشسته گفتگو کنیم و از آنان بپرسیم پس از رهایی از ویروس کرونا چه برنامه‌هایی دارند؟ ماحصل گفتگوی خبرنگار نشریه زندگی نو را در ادامه بخوانید:

بعد از کرونا تلاش می‌کنم به زندگی عادی برگردم

از محمود نورایی امینی بازنشسته صنعت نفت می‌پرسم بعد از کرونا سراغ چه کاری خواهد رفت. او جواب می‌دهد: از زمانی که کرونا آمده، نه سوار مترو و اتوبوس شده‌ام و نه برای انجام کارهای حتی ضروری خود به مرکز شهر رفته‌ام. خیلی مواقع ،کارهای زیادی داشته‌ام اما نتوانسته‌ام انجام دهم. وی افزود: بعد از اتمام کرونا، امیدوار هستم که بتوانم روزی به زندگی عادی و طبیعی خود برگردم. زیرا الان برای انجام همین زندگی عادی، مجبور هستم هزار ترفند بزنم تا بتوانم کار خود را پیش ببرم. او می گوید: البته فکر هم نمی‌کنم بعد از دوران کرونا (پسا کرونا)، مردم بتوانند به راحتی به زندگی عادی برگردند. زیرا اساسا سابقه ذهنی باعث می‌شود خیلی از کارها ناخواسًته انجام شود. حتی بعید می‌دانم به راحتی بتوانیم ماسک‌ها را از چهره برداریم و یا با الکل، دست‌های‌مان را ضدعفونی نکنیم و همچنین فاصله گرفتن از دیگران در معابر عمومی و حتی پرهیز از روابط خانوادگی و فامیلی، به سابقه‌ی ذهنی آدم‌ها خدشه وارد کرده است و باید به تدریج به فضایی که قبلا بوده‌ایم، بازگردیم. وی می‌افزاید: انجام همه‌ی کارها به صورت مجازی امکان‌پذیر است اما روابط خانوادگی، فامیلی و دوستانه، روابطی هستند که باید در فضای حقیقی تجربه کرد و شاید انسان‌ها به لطف همین روابط باشد که زنده هستند و دلخوش. وی افزود: ما انسان هستیم و نیاز به روابط، همفکری و همدلی داریم و اینها از طریق لمس دنیای حقیقی امکان‌پذیر است. پاک کردن سابقه ذهنی انسان‌ها از بابت تجارب دشواری که در دوران کرونا تجربه کرده‌اند، نیاز به زمان دارد و طول می‌کشد تا به طور کامل محو شود.

امید آدم‌ها را به زندگی متصل می‌کن

محمدعلی کاریون، بازنشسته‌ی صنعت نفت، با بیان اینکه چندان امیدی ندارد ویروس کرونا برای همیشه، پایش را از زندگی مردم، به این زودی‌ها بیرون بکشد؛ اظهار امیدواری می‌کند که تزریق واکسن بتواند از مرگ و میر ناشی از ابتلا به این ویروس و بار غم و اندوه مردم کم کند. این باز نشسته‌ی صنعت نفت، در پاسخ به این سوال که اگر روزی فرا رسد که ویروس برای همیشه ر فته باشد، اولین کاری که  می‌کنید چیست؟  می‌گوید: خوشحالی می‌کنم برای همه‌ی آنهایی که از این ویروس جان سالم به در بردند. وی می‌افزاید: خیلی دلم می‌خواهد، با خیال راحت و یک دل سیر بچه‌هایم را ببینم. طبیعتا بعد از خلاصی از ویروس، دست اعضای خًانواده را می‌گیرم و به قصد تفریح ،گردش و خرید کردن در فروشگاه، آن هم بدون استرس، به بیرون می‌رویم. وی می‌گوید: این روزها، در خانه ماندن زیاد، باعث تضعیف روحیه و ضعف جسمانی مردم شده است و برای رفع این حالات حتماً باید فکری کرد. کاریون، امیدوار است هر چه زودتر این اتفاق بیفتد و ارتباطات بهم نزدیکتر شود و مردم بتوانند با هم رفت و آمد داشته باشند. او می‌گوید: امید، تنها چیزیست که آدمها را به زندگی متصل  می‌کند.

از هیچ‌کس کینه‌ای به دل ندارم

نریمان علی مرادیان بازنشسته‌ی دیگری که با او گپ و گفت داشتیم گفت: من در آستانه‌ی هشتاد و یک سالگی زندگی‌ام، از هیچکس کینه‌ای به دل ندارم و خود را به خاطر عداًوت دیگران به عذاب نمی‌اندازم. ولی قطعا وقتی از کسی جفا ببینم اعتمادم نسبت به او کم می‌شود و این امری طبیعی است اگر حتی با رفتن ویروس کرونا، مانند گذشته نباشم و زندگی عادی داشتن برایم سخت باشد، زیرا مانند این است یک نفر را  بی‌گناه زندانی کرده باشند و بعد از آزادی، از او انتظار خوشحالی داشته باشند! به طور قطع بعد از اتمام ویروس، این روزهای سخت را رها می‌کنم اما با وجود سختی‌ها و غم و اندوهی که خانواده‌های زیادی متحمل شدند، این روزها را هرگز فراموش نخواهم کرد. وی افزود: نمی‌خواهم به واسطه‌ی این اعتقاد شخصی، پیام منفی به کسی بدهم و با کسی که این روزها را فراموش کند نیز مشکلی ندارم اما خودم این روزها را هیچوقت فراموش  نمیکنم.

بعد از کرونا سفرهایم را از سر میگیرم

بیشتر از هر چیز به گشت و گذار علاقه‌مندم اما کرونا سبب شد در طول این مدت، سفر رفتن را متوقف کنم. مسعود اردلان، بازنشسته صنعت نفت، با بیان مطلب فوق افزود: قبل از دوران کرونا،فعالیت‌های ورزشی حرفه‌ای در دو رشته‌ی فوتبال دستی و .. را دنبال می‌کردم. وقتی ویروس کرونا آمد، به جز مواقعی که ویروس شــدت می‌گرفت، فعالیت‌های خــود را در فضای رو باز پارکها با دوستان خود ادامه دادم و همواره سعی کردم روحیه خود را با ورزش کردن حفظ کنم. وی می‌گوید: در همه حال، سعی می‌کنم از عمرم به بهترین نحو ممکن استفاده کنم و اوقاتم را به بطالت نگذرانم. این بازنشسته صنعت نفت، دستی بر قلم دارد و چندین کتاب در زمینه‌های مختلف اجتماعی، خاورمیانه و تمدن‌ها نوشته و یا تألیف کرده است و در دوران کرونا نیز، با خواندن کتاب‌های متعدد، فکر خود را از راکد بودن حفظ کرده است.

 منبع: زندگی نو شماره ۳۲۵