این خطه اعجاب‌آور از جنوب در غربی‌ترین قسمت هرمزگان، جاذبه‌های طبیعی کم‌نظیری دارد. سفال‌ها و کوزه‌های یافت شده در این منطقه، قدمت شهرستان پارسیان را بیش از ۱۴۰۰ سال تخمین می‌زنند. در ابتدا این منطقه به نام «گاوبندی» شناخته می‌شد، اما از سال ۱۳۸۶ به پارسیان تغییر نام داد.
فاصله کم کوه‌های بلند با دریا، سواحل صخره‌ای و ماسه‌ای رویایی، پوشش سرسبز گیاهی و بنادر تفریحی و تماشایی، شما را به تفرج در این منطقه دعوت می‌کنند. پارسیان سرزمین چشمه‌های جوشان جنوب است. کهور و نخل سراسر این کرانه از خلیج فارس را پوشانده‌اند. سفر به این منطقه از هرمزگان، خاطره‌ای ماندگار برایتان می‌سازد.
در این مقاله، شما را با برجسته‌ترین ویژگی‌های طبیعی و تاریخی شهرستان پارسیان آشنا می‌کنیم.
شهرستان پارسیان در غربی‌ترین نقطه هرمزگان، دروازه ورودی استان هرمزگان برای مسافران و گردشگران و محل تلاقی استان‌های فارس، بوشهر و هرمزگان است. این شهرستان از توابع بندرلنگه است.
چنانچه برای سفر به هرمزگان زیبا از شهر عسلویه وارد این استان شوید، برای رسیدن به بندرعباس، طول شهرستان پارسیان را طی خواهید کرد. در طول این مسیر شما از کنار جاذبه‌های طبیعی فراوانی عبور می‌کنید.
شهرستان پارسیان از دو بخش اصلی «کوشنار» و «مرکزی» تشکیل می‌شود و شهرهای اصلی آن «شهر پارسیان»، «کوشنار» و «دشتی» هستند. چهار دهستان «بوچیر»، «بهدشت»، «کوشنار» و «مهرگان»، چشمه‌ها و باغ‌ها و طبیعت بکر فراوان دارند.
مسیرهای دسترسی به پارسیان
برای رسیدن به پارسیان سه مسیر متفاوت وجود دارد.
مسیر اول (بوشهر-عسلویه-پارسیان): اگر از استان بوشهر به‌سمت هرمزگان بروید، شهر عسلویه در جنوب بوشهر همسایه شمالی این شهرستان است و با مرکز آن، شهر پارسیان، حدود ۶۰ کیلومتر فاصله دارد.
مسیر دوم (شیراز-پارسیان): مسیر بعدی از استان فارس به این شهرستان می‌رسد. در این مسیر از شهر شیراز به‌سمت جنوب حرکت کنید و پس از گذشتن از شهرهای جنوبی استان فارس و طی مسافت در حدود ۴۰۰ کیلومتر به شهر پارسیان خواهید رسید.
مسیر سوم (بندرعباس-بندر خمیر-بندرلنگه-پارسیان): مسیر سوم مناسب کسانی است که برای بازدید از هرمزگان از شرق یا شمال وارد استان می‌شوند. در این مسیر از شهر بندرعباس به‌سمت غرب حرکت کنید و با گذشتن از بندر خمیر و بندر لنگه از شرق شهرستان به آن وارد خواهید شد. در این مسیر ۴۰۰ کیلومتری نیز جاذبه‌های فراوانی اطراف بندر خمیر و بندر لنگه وجود دارد. فاصله بندر لنگه تا شهر پارسیان ۲۲۰ کیلومتر است. پارسیان از جنوب به خلیج فارس محدود می‌شود.
ویژگی‌های شهرستان پارسیان
پارسیان دریا، کوه و دشت را در کنار هم دارد. این منطقه مملو از چشمه‌های پر آب و جوشان، مزارع سرسبز، روستاهای آباد و نخلستان‌های زیبا است.
سواحل پارسیان از بهترین جاذبه‌های هرمزگان هستند که گردشگران زیادی را دعوت می‌کنند. سواحل شنی درخشان و سواحل صخره‌ای که از تلاقی کوهستان و دریا طی سال‌های متمادی شکل گرفته‌اند، نظیر ندارند. این سواحل در مسافت بیش از ۹۰ کیلومتر در کرانه خلیج فارس گسترده‌اند.
سواحل شنی درخشان و سواحل صخره‌ای که از تلاقی کوهستان و دریا طی سال‌های متمادی شکل گرفته‌اند، نظیر ندارند
برای لذت بردن از طبیعت هرآنچه می‌خواهید، در این منطقه سرسبز خواهید یافت. به‌دلیل ظرفیت‌های بالای پارسیان در جذب گردشگران، در سال‌های اخیر این منطقه پیشرفت‌های اقتصادی و رشدی مطلوب داشته و وجود بنادر صیادی بزرگ، ماهی‌گیری را رونق بخشیده است.
آب و هوا و پوشش گیاهی پارسیان
شهرستان پارسیان به نسبت سایر مناطق استان هرمزگان آب و هوای معتدل‌تری دارد. پوشش گیاهی سرسبز منطقه با گیاهان کهور و نخل در هوای گرم هرمزگان، این منطقه را برای سفر بسیار مناسب می‌کند. پارسیان شهرستان چشمه‌ها و قطب کشاورزی هرمزگان است.
جاهای دیدنی پارسیان
همه شهرها و دهستان‌های شهرستان پارسیان مملو از جاذبه‌های طبیعی و تاریخی هستند و برای تماشای زیبایی‌های این منطقه شاید بتوان بارها به این خطه سفر کرد. برخی از برجسته‌ترین جاهای دیدنی پارسیان عبارت‌اند از:
شهر کوشنار
«کوشنار» در غربی‌ترین نقطه شهرستان پارسیان در همسایگی پارس جنوبی و مرز بوشهر، پوشیده از درختان کنار و طبیعتی بکر با دریا و دشت و کوه است. «بندر تبن»، «پارک شهروند» و مجموعه‌های دیدنی و تفریحی سرسبز ساحلی در روستاهای «سورباش» و «فارسی»، به‌خصوص در پایان سال و اوایل بهار بسیار پرطرفدار و پررونق می‌شوند. از دیگر دیدنی‌های بکر طبیعی در اطراف این شهر می‌توان منطقه تفریحی و سرسبز در علفزارهای «کورو»، منطقه زیبا و دیدنی «تشتک تاسو» و «لاور» در کوه‌های جنوبی کوشنار، «تنبوی شمالی» و «تنبوی جنوبی» و اسکله و بندر «تبن» را نام برد.
شهر دشتی
با گذشتن از کوشنار به شهر «دشتی» می‌رسید. درکوه‌های دشتی در جنوب شهر، بلندترین قله به ارتفاع ۴۰ متر، محل «کلات سرخ»، از قلعه‌های جنگی پیش از ظهور اسلام در گذشته بوده است.
جاده ساحلی بستانو
در ادامه مسیر به‌سمت شرق از بندر بستانو تا بندر مقام، جاده‌ای رویایی با سواحلی بکر و دست نیافتنی پیش روی شما است. از عمر جاده بستانو ۲۰ سال می‌گذرد. در مسیر این جاده ابتدا به روستای «زیارت» می‌رسید. «پیر زیارت» نام محلی در این روستای بندری است که مردم محلی برای دعا و زیارت به آنجا می‌روند. روستای بعدی «مغدان» نام دارد که تپه‌های شنی آن معروف هستند. گشتی در ساحل و پیاده‌روی با پای پیاده روی شن‌های ساحلی خالی از لطف نیست. در ادامه مسیر سواحل صخره‌ای و زیبای «نیرم» پیش روی شما قرار دارد.
پس از گذشتن از روستای زیارت و مغدان و ساحل نیرم، در کنار جاده ساحلی، صخره‌ای عظیم قرار دارد که به نام «گردنه عشاق» معروف است. تماشای غروب خورشید بر فراز این صخره در چشم‌انداز دریا، خاطره‌ای فراموش‌نشدنی برایتان خواهد ساخت.
در نزدیکی بندر مقام یکی از جذاب‌ترین سواحل هرمزگان انتظارتان را می‌کشد. «ساحل مکسر» اعجاز طبیعت در تلاقی کوهستان و دریا را به رخ می‌کشد.
نفوذ سالیان متمادی آب دریا در دل کوهستان‌های بلند، تندیس‌هایی با عظمت خلق کرده‌اند. از تماشای زیبایی‌های این کرانه ساحلی سیر نخواهید شد.
در انتهای جاده بستانو به بندر مقام می‌رسید. بندر مقام مسیر دسترسی به جزیره مرجانی «لاوان» و جزیره خالی از سکنه «شیدور» است.
تنگه شوتاریکو و چشمه اودبه
در ۱۷ کیلومتری شرق شهر پارسیان و قبل از روستای «بهده»، در شمال روستای «چکچک»، کوه‌های مشرف بر تنگه «شوتاریکو» با ظاهری متفاوت، رنگی روشن و فرورفتگی‌های فراوان از فرسایش مداوم، قرار گرفته‌اند. پیمایش این مسیر، همراه با صخره‌نوردی و سنگ‌نوردی میان تنگه‌ای با رودخانه‌ای در میان آن است. در فصل‌های گرم اثری از این رودخانه نیست. پس از طی کردن مسیر ابتدای تنگه به دو راهی می‌رسید. سمت راست شما را به تنگه شوتاریکو و سمت چپ به تنگه و چشمه «اودبه» هدایت می‌کند. مسیرچشمه اودبه کوتاه‌تر و در دسترسی به آن، آسان‌تر است. در هر دو مسیر گیاهان دارویی و معطر کنار چشمه‌ها، فراوان روییده‌اند.
اودبه به واسطه آبشارهای کوچک و درختان نخل معروف است و شوتاریکو صخره‌هایی عجیب و پیچ‌درپیچ دارد. برای پیمودن مسیر صخره‌ای و پرپیچ‌وخم تنگه شوتاریکو به راهنمای محلی نیاز دارید. در طول مسیر شکل و شمایل صخره‌ها عجیب‌تر و پوشیده از خز می‌شوند.
هرچه پیش بروید هوای دره خنک‌تر و مسیر پرپیچ‌وخم‌تر می‌شود. در بعضی قسمت‌ها صخره‌ها به هم پیچیده‌اند و فضا را مسقف کرده‌اند. در قسمت‌های پایانی تنگه، کمتر نشانی از نور خورشید می‌ماند و دلیل نام‌گذاری این تنگه نیز همین است. در انتهای مسیر، حوضچه‌های فیروزه‌ای و سبز با چشمه‌های جوشان، در میان بوته‌های انبوه و خزه‌ها، منظره‌ای رویایی می‌سازند. صدای پرندگان پیچیده در دالان‌های تنگه، شما را غرق لذت و آرامش می‌کند. تنگه شوتاریکو از برجسته‌ترین دیدنی‌های طبیعی و بکر منطقه پارسیان است.
روستای بهده
روستای بهده در ۳۸ کیلومتری شهر پارسیان، جاذبه‌های طبیعی فراوان دارد. «غار گیری» در شمال این روستا و ۴۰ کیلومتری شهر پارسیان، در حدود ۱۰ قرن پیش و به دست ساکنان قدیمی این منطقه ساخته شده بود. قبل از ورودی غار، سد و کانال وجود دارد و آب داخل غار در گذشته به دشت سرازیر می‌شد و مردم از آن استفاده می‌کردند. این غار در کوهستان و در مقابل زمین‌های زراعی قرار گرفته است. دو آب‌انبار قدیمی نیز در نزدیکی این غار وجود دارند.
در غرب روستا و جنوب دره فاریاب، قلعه‌ای خشتی با کتیبه‌ها و دست‌نوشته‌هایی از دوره صفویه، خودنمایی می‌کند. «قلعه بهده» ۴۰۰ سال قدمت دارد. از چشمه‌های اطراف این قلعه می‌توان به «شمس» و «فاریاب» اشاره کرد. از دیگر دیدنی‌های روستای بهده آسیاب‌های قدیمی، «کلات عالی گنا» و «لوور مدنو» هستند.
آبشار و چشمه بوچیر
در هفت کیلومتری غرب روستای «حمیران» و ۶ کیلومتری شرق روستای «هشنیز»، پشت کوه سنجول، روستای «بوچیر» در شرق پارسیان قرار گرفته است. در نزدیکی این روستا، تنگه بوچیر با دره‌هایی پرآب و عمیق قرار دارد. قندیل‌های زیبا، چشم‌انداز طبیعی بکر و محیط خنک آن در گرمای هرمزگان بسیار پرطرفدار است. عمق دره‌ها در بعضی نقاط به ۵۰ متر می‌رسد. برای عبور از این دره‌ها و رسیدن به استخر انتهای آن باید تنی به آب بزنید و شنا کنید یا با جلیقه نجات و قایق‌های بادی مسیر را طی کنید. ۸۰۰ متر ورودی غار عمق دارد و پس از رسیدن به دهانه غار، ۱۰۰۰ متر تا انتهای آن راه باقی است. آب ورودی گرم و آب داخل سرد می‌شود. دما در داخل بین ۱۰ تا۲۰ درجه سانتی‌گراد است. در روستای بوچیر آبشاری زیبا به همین نام نیز، وجود دارد.
صنایع دستی و غذاهای سنتی پارسیان
در روستاهای پارسیان با برگ درختان نخل انواع سبدها، بادبزن‌ها و ظروف زیبا مناسب برای سوغات بافته می‌شوند. سرقلیان، مهتک (گهواره)، خورجین و بسیاری اقلام دیگر، هنر دست بانوان این منطقه است. با خرید از روستاییان به توسعه گردشگری و رونق اقتصادی این منطقه کمک خواهید کرد.
هواری ماهی
غذاهای محلی و سنتی جنوب بیشترین طرفدار را میان گردشگران دارد. در سفر به این خطه حتما از انواع غذاهای لذیذ دریایی و محلی امتحان کنید و این تجربه تکرار نشدنی را از دست ندهید. در اقامتگاه‌های سنتی و بومگردی، غذاهای سنتی جنوبی و دریایی با کیفیت بالا طبخ می‌شوند. از معروف‌ترین غذاها قلیه ماهی، هریسه (حلیم)، مهیاوه، برنج سرخ، شامی و دوپیازه و بهترین شیرینی‌ها مانند لقیمات، رنگینک، خمفروش، خرماریشو، حلوای انگشت و نان برزه را می‌توان نام برد.
بهترین زمان سفر به پارسیان
برای سفر به هرمزگان بهترین زمان نیمه دوم سال است. آب و هوای گرم و شرجی این استان در فصل‌های گرم سال برای غیر بومیان غیر قابل‌تحمل خواهد بود. گرچه هوای پارسیان بسیار مطلوب‌تر از سایر نقاط هرمزگان است، اما بهتر است برای رفتن به این شهرستان فصل‌های سرد سال یا اوایل بهار را انتخاب کنید.
اقامت در پارسیان
برای اقامت در این منطقه زیبا گزینه‌های زیادی دارید. در روستاهای اطراف دیدنی‌های متفاوت منطقه، اقامتگاه‌های محلی و به‌خصوص بومگردی برای استفاده گردشگران با امکانات کامل و پذیرایی سنتی جنوبی وجود دارند. «اقامتگاه بومگردی گودکناران» با بیش از ۵۰ سال قدمت در محلی خوش آب و هوا در روستای گودکناران در ۳۰ کیلومتری شرق شهر پارسیان و حوالی روستای «بهده» قرار دارد.
در روستاهای مختلف منطقه، مردم خون‌گرم و مهمان‌نواز جنوب استقبال مناسبی از گردشگران می‌کنند و شما در هر روستایی امکان اقامت در خانه‌های محلی را دارید.
به‌دلیل آب و هوای مناسب این منطقه و سواحل بسیار زیبا و متفاوت آن، کمپ کردن در فضای باز نیز علاقه‌مندان خاص خود را دارد. اگر تمایل به اقامت در فضای باز داشته باشید، نقاط بکر و زیبای زیادی برای برپایی چادرتان خواهید یافت. گرچه هرمزگان منطقه‌ای کم بارش است ولی در نیمه دوم سال بارش‌ها به‌صورت ناگهانی است و رگبار باعث بروز سیلاب می‌شود، پس در صورت اقامت در طبیعت با استعلام وضعیت هوا زمان مناسب را انتخاب کنید و آمادگی‌های لازم را داشته باشید.
منبع: کجارو
۲۲:۱۵ - ۱۳۹۹/۰۴/۱۶