غلامعلی همیراد سال 1340 در شهرستان چالوس زاده شد. از کودکی دوست‌دار ورزش و به ویژه فوتبال بود. از همان کودکی یاد گرفت تلخی‌ها را نادیده بگیرد و برای رسیدن به آرزوهایش تلاش کند.

او در پی همین اندیشه و نگرش، تلاش کرد و سرانجام به آنچه در سر داشت دست یافت. او امروز یکی از بازنشستگان فعالی است که هر قطره زندگی را به‌کمال مینوشد و در تمام لحظات آن زیست می‌کند.

ادوار رشد

‌من از 11 سالگی فوتبال بازی می‌کردم. چهار سال عضو تیم منتخب مازندران بودم. سال 1359 برای مسابقات آسیا آماده می‌شدیم اما به دلیل شروع جنگ تحمیلی به مسابقات اعزام نشدیم. سال 1362 مربی فوتبال بودم.

یک سال بعد در کلاس‌های داوری شرکت کردم و توانستم، داور درجه 3  شوم. سال ها تلاش کردم تا این که در سال 1374 داور بین‌المللی شدم. در این مدت، شاگردانی همچون آقای ترکی، کامرانیفر، سخندان و... داشتم و هنوز به شکل قانونی می‌توانستم به فعالیتم در حوزه داوری ادامه دهم اما سال 1383 از این سمت کناره‌گیری کردم. مدت 9 سال به عنوان کارشناس با برنامه نود همکاری داشتم.

چندین دوره، بازرس مدارس فوتبال بودم و مسابقاتی را در گروه‌های مختلف برگزار کردم. در حال حاضر هم مربی درجه A آسیا، مدرس، داور بین‌المللی و ناظر لیگ برتر هستم و مدیرعامل یک شرکت خدمات ورزشی.

خدمت در نفت

سال 1366 به صنعت نفت وارد شدم و به عنوان تکنیسین کنترل کیفیت، کارم را در شرکت پخش فرآورده‌های نفتی آغاز کردم. سال 1382 با 18 سال سابقه کار بازنشسته شدم. باید بگویم همیشه به نفت علاقه داشتم و نسبت به آن تعصب می‌ورزیدم. با فوتبال به نفت آمدم اما همواره خود را مدیون نفت میدانم. می‌توانم بگویم هنگام بازنشستگی من تنها داور بین‌المللی وابسته به نفت بودم.

شاید هنوز هم کمتر کسی بداند که در نفت افراد زیادی هستند که علاوه بر خدمت در صنعت، توانمندی‌های دیگری هم دارند و این بر اقتدار کارکنان و مجموعه صنعت نفت می‌افزاید.

بازنشستگی

به گمان من باید نگاهمان را نسبت به بازنشستگی تغییر دهیم. بازنشستگی به معنی ازکارافتادگی، فکر مخربی است. این زمان، فرصت مناسبی برای استراحت و انجام کارهایی است که هیچ گاه فرصت انجام آن را نداشته ایم. چنان که بازنشستگی برای من به منزله جدا شدن از کاری و شروع کارهای دیگر بود. اگر هرکس به این باور برسد که بازنشستگی یعنی اتمام کار اداری و نه تمام کارها، هیچ وقت با رکود مواجه نخواهد شد.