جنگ، پدیده خوشایندی نیست اما اگر درگرفت، دفاع از آرمان‌های دینی، سرزمینی و مردمی، نه تنها واجب، بلکه بدل به یک ارزش می‌شود.
در این میان، جنگ و نفت دارای زوایای پیدا و پنهان دیگری نیز بود. از جمله این که اصل دفاع سرزمینی با ضرورت دفاع از صنعتی درآمیخت که طی یک سده و بیشتر، نقش آفرین اصلی در کم و کیف زندگی اقتصادی-اجتماعی ایرانیان بوده است. در دوران جنگ تحمیلی، خاطرات و خطرات دفاع جانانه از سرمایه ملی، اهمیت به کارگیری نفت در اداره امور جنگ و در نهایت، دشواری‌های تأمین نیازهای مردم که با هزینه خون پاک هزاران شهید و جانباز تحقق یافت، بی‌گمان برای همیشه در تاریخ کشورمان در قالب فرهنگ شفاهی و کتوب، قبت و ضبط شده باقی خواهد ماند.
همین که در آن سال‌های سخت و پرآشوب، چرخ صنعت لحظه‌ای از گردش و چرخش باز نایستاد و نفت در هجمه بی‌امان دشمن، به همت یاوران و پایمردان سخت کوش، راه خود را از میان حجم عظیم آتش و دود گشود تا افزون بر تأمین مصارف جبهه‌ها و جنگاوران، به نیازهای داخلی و صادراتی نیز پاسخ گفته باشد، بیانگر مقاومت دلیرانه و بی‌باکانه‌ای است که یادآوری هر صحنه و هر لحظه‌اش می‌تواند غرور آفرین و افتخارآمیز باشد.
به جرأت می‌توان ادعا کرد کارکنان صنعت نفت ایران در سال‌های دفاع مقدس، همواره دارای دو خط مقدم و دو خاکریز بوده‌اند. یکی در جبهه‌های اصلی و در کنار دیگر رزمندگان و دیگری در حوزه‌های عملیاتی و تأسیسات نفتی. امروز جنگ اگر چه پایان یافته، اما دفاع از سرمایه ملی همانند همیشه و با همه توان در صنعت نفت جریان دارد. دفاعی که به لحاظ نوع ویژه فعالیت و کار دشوار نگهداشت جریان تولید، همچنان مخاطره‌آمیز است و آسیب‌رسان. حوادث پیش‌بینی نشده از جمله رفتارهای قهرآمیز طبیعی، رخدادهای ضمن کار، تهدیدهای خارجی و بسیاری عوامل دیگر در مسیر استخراج، انتقال و فرآوری نفت، مانع آن می‌شود تا نفتی‌ها، لباس رزم از تن بیرون کنند. به این ترتیب کار و تولید در نفت، صحنه نبرد برای دفاع از سرمایه‌ای می‌شود که ارزشی هم سنگ و برابر با دفاع میهنی و سرزمینی دارد.