گرایــش به مانــدگاری از موقعی که انسان غارنشــین بوده تاکنون، وجود داشــته و دارد. این گرایش تا به حدی بوده کــه میتوان، هنر گذشــتگان را محصول آن دانســت. پی بردن به رمز و رموز ماندگاری انسان، این انگیزه را در ما ایجاد کرد که به اتفاق عکاس نشریه زندگی نو، به یکــی از دفاتر نمایندگی برویم و بــا چند نفر از بازنشســتگان صنعــت نفت که برای انجــام خدمات، به آن نمایندگی مراجعــه کرده بودند؛ گفت‌وگویی صمیمانه داشته باشــیم.

کمک کردن به دیگران؛ راز ماندگاری

خلیل حســاوی، بازنشســته آبادانی ســاکن تهران، وقتی عکاس و خبرنگار نشــریه زندگی نو را می‌بیند با رویی خوش جلو می‌آید. متوجه می‌شویم سال‌ها قبل، به خاطر موتور منحصربه فردی که داشــته و دارد، در نشریه زندگی نو با او مصاحبه شده اســت و حالا قبــل از هر چیز، ســراغ موتور او را گرفتیــم و او گفت که حال موتورش، مثــل حال خودش، خوب اســت. او در پاســخ به این ســؤال که چه انسان‌هایی در یاد افراد دیگر ماندگار می‌شــوند؛ می‌گوید: راه ماندگاری انسان، کمک کردن به دیگران است. این همــکاری، می‌تواند در داخــل خانواده، در ارتباط با همسایه‌ها و همه افراد آشنا و ناآشنایی که با آنها در طول روز مــراوده داریم، در قالب محبت، کمک و حتی یک لبخند ســاده، اتفاق بیفتد.

 حتی به نظــر او، راه ماندگار شــدن، به انجام کارهــای ظاهــری اجتماعــی نیســت. حتی دوســت داشتن‌های ســاده انســان‌های دیگر، باعث می‌شــود، در قلب آدمها ماندگار شویم و هیچوقت از یادشان نرویم. او میگوید: به قول بزرگی، در کار خدا شریک قائل نشوید، ولی من میگویم در کاری که خدا برای مردم انجام میدهد، شما هم شرکت کنید. خدا به مردم کمک میکند. به آنان شفا می‌دهد. در حق خلق، مهربان اســت. شما هم همینطور باشید. او میگویــد: اینطور گفته می‌شــود، هر کار خوبی که انجام می‌دهید، ســعی کنید به کسی نگویید، ولی به نظر مــن، حرف زدن از کارهای خوب، باعث تشویق بقیه به انجام کارهای خوب می‌شود، فقط باید حواسمان باشد، آبروی طرف مقابل را نبریم. الگوی من برای ماندگار شــدن در ذهن آدم‌های دیگــر، تعدادی از دوســتان خوبم هســتند که نام تک‌تک آنهــا را نمیبرم امــا در ذهن من کارهای تأثیرگذاری که انجام می‌دهند همیشــه الگو بوده و هست.

ماجرای موتور آقای حساوی

ســال ۸۴ که از صنعت نفت بازنشســت شدم یادم آمد که از کودکی همیشــه دوست داشتم یک موتور داشــته باشــم که ســاید کار باشد. زمان کودکی در آبادان زندگی می‌کردیم و من پرسنل شرکت نفت را می‌دیدم که موتور ساید کار داشــتند. از همان موقــع با خودم میگفتم بزرگ شدم یکی از این موتورها میخرم. تهران که آمدم دو دوست جانباز داشتم. با آنها مشــورت کردم و حتی با هم به بنیاد جانبازان هم ســر زدیم ولی آنها حتی اسم این موتور را هم نشنیده بودند. آخــر کار، به یک موتورســازی مراجعه کردم. گفتند یک موتور قدرتی بخر و بدنه را ســفارش بده، برایت بســازند. یک شماره تلفن هم به من دادند.

تماس گرفتم. ســازنده ســاید کار از من پرســید میخواهی دنده‌ش دستی باشد؟ گفتم ساده ســاده باشــد. گفت: مگه معلول نیستی؟ گفتم: نه! میخوام معلول نشم! خلاصه، موتور ساز، سفارش کار را گرفت و بعد از اینکه ساید کار را ســاخت، خودم چند آیتم دیگر بهش اضافه کردم. تعجب کرد که چطور تا این اندازه دقیق می‌دانم چه می‌خواهم و خودم هم دست به آچار هستم. بهش گفتم من چهل ســال مســئول کارهای فنی پالایشــگاه آبادان بــودم، تعجب نکن اگر انجام این کارها برایم ساده است. ده سال است این موتور را دارم و خدا می‌داند با موتورم کار چند نفر از رفقا و همســایه‌ها را راه انداخته‌ام. می‌خندد و میگوید: هر کس هر کاری داشته باشــد که بخواهد وقت و بی‌وقت انجام شــود موتور من برای انجــام کار آماده است.

امروز را خوب زندگی کنیم

پروین رحمانی، همسر مرحوم نیاز علی راکی، که با برادرش برای تعویض دفترچه، به نمایندگی صندوق‌ها مراجعه کرده، در پاسخ به سؤال راز ماندگاری انسان‌ها می‌گوید: من جوابی برای این پرسش ندارم، زیرا خودم نمی‌دانم تا کی هســتم! به او میگویم: بحث بودن‌هاست نه رفتن‌ها. درست است که عمر دست خداست اما علاقه دارند از خود اثری بر جای بگذارند و حتی ممکن است در قالب نقاشی و هنر، اثر خود همه انسانها، ذاتا را ماندگار کنند و یا انســان‌هایی بوده‌اند که سالهاست رفته‌اند اما تأثیر خود را بر اطرافیانشان گذاشته‌اند.

ســر صحبتش باز می‌شود و می‌گوید: امروز را اگر خوب زندگی کنیم حتما فردایی بهتر، برای ما رقم خواهد خورد و خوب زیستن ما، قطعا روی دیگران تأثیر می‌گذارد و ما را در ذهن آنها ماندگار می‌کند. او خاطرنشان می‌کند: همسرش بازنشسته نفت بوده و سال ۱۳۸۷، در ۸۹ سالگی، به دیار باقی شتافته است. خانم رحمانی میگوید: ســال‌های کاری و زندگی همسرم در مسجدسلیمان سپری شد. او مهندس بخش فنی بود و ما در تمام ســال‌های خدمت همسرم در صنعت نفت، پا به پای او در جنوب (مسجد سلیمان و گچساران) زندگی کردیم و بچه‌ها تا موقع رفتن به دانشگاه، در آنجا بزرگ شدند و لحظات خوشی در آنجا سپری شد.

تفاهم اجتماعی و گذشت؛ راز ماندگاری

محمد علی شایســته پور، یکی دیگر از بازنشســتگانی اســت که در دفتر نمایندگی به او برخوردیم. او که سال ۱۳۸۵ از اداره مهندسی و اجرای طرح‌ها با سمت رئیس تدارکات ایستگاه‌های تقویت فشار، بازنشست شده، در پاسخ به سؤال خبرنگار نشریه زندگی نو می‌گوید: آن چیزی که انسان را در زندگی مانــدگار میکند، میزان تفاهم اجتماعــی او در محیط کار، جامعه و خانواده است.

زیرا برای ایجاد تفاهم اجتماعی به "از خود گذشتگی" و گذشت احتیاج داریم و گذشــت، ویژگی‌ای است که باعث می‌شود اطرافیانمان نیز رضایت داشته باشــند. در واقع، به عقیده من، تفاهم اخلاقی و گذشــت آدمها، باعث می‌شود در ذهن بقیه، اثری خوب به جا بگذاریم و ماندگار شویم.

اکتشاف کنید راه درست زندگی کردن را

عباس ارفعیان، راز ماندگاری انسان‌ها را از این دریچه میبیند که هر فرد با خود مراقبتی و توجه به نیازهای خود و اطرافیانش، راه درســت زندگی کردن را پیدا میکند.

زیرا خودباوری، این حس را در انســان زنده می‌کند که نســبت به خود و دیگران بی‌تفاوت نباشیم. او اعتقاد دارد:کرونا از خیلی جهات خوب نبود، اما باعث شد راه درست زیستن را بیاموزیم و به ما یادآوری کرد راه محافظت از خود، از کانال مراقبت از دیگران می‌گذرد.

راستی و درستی؛ راز ماندگاری

عبدالغفار بهمن پور، سال ۸۹ از شرکت خطوط لوله و مخابرات شرکت ملی نفت ایران با ســمت مدیر منطقه شمال، بازنشست شده است. او عتقاد دارد؛ راز ماندگاری انســان‌ها در راستی و درستی اعمال و رفتار آنهاســت. رفتار خوب با همنوعان، کار نیک انجــام دادن و آثار نیک بر جای گذاشــتن، می‌تواند راز ماندگاری انســان باشد.

رسیدگی به سلامتی خود، شاد بودن، شاد زیستن و رسیدگی به همنوع، می‌تواند راز ماندگاری باشد. از او میپرسم: در این زمینه، الگویی دارید؟ پاسخ می‌دهد: الگوی ما، فرهیختگان و انســان‌های وارسته این مملکت در طول تاریخ هستند. کســانیکه هنوز هم می‌شــود از آنان تأسی کرد. امیرکبیر، مصدق، حافظ، ســعدی، خیام و فردوسی، برای من مصداق الگوهای وارسته تاریخ ایران و دنیا هستند.