شاید طبس ما را بیشتر به یاد شنزار و کویر و یا زمین‌لرزه سال ۵۷ بیندازد، زلزله‌ای که این شهر و روستاهای مجاور آن را ویران کرد و حدود ۲۵ هزار نفر کشته داد.
سال‌ها از آن زلزله وحشتناک گذشته است. حالا طبس شهری است آباد که به دلیل معادن مختلف زغال سنگ، سنگ آهن، خاک نسوز و پتاسیم رونق بسیار دارد. شهری که خیابان‌ها و بلوارهای آن با نخل‌های سر به فلک کشیده دل گردشگران را می‌برد. شهری که تمیزی بیش از اندازه خیابان‌های آن شما را متعجب می‌کند.دیدن جاذبه‌های طبیعی این شهر کویری تعریف ذهنی شما را نسبت به طبس تغییر می‌دهد. باغ‌ها، نخلستان‌ها و چشمه‌سارهای متعددش حالتان را خوش می‌کند.
برای رسیدن به این شهر کویری بعد از گذشتن از جاده قم و کاشان از زواره می‌گذرید. خور و بیابانک را پشت سر می‌گذارید و وارد یک جاده بیابانی می‌شوید. جاده‌ای که شما را به طبس می‌رساند. اما زیباترین جای طبس به دیار نخل و شالی معروف است. ازمیغان طبس جایی است که نخلستان و شالیزار در آن به هم پیوند می‌خورند. گویی در دل یک روستای کویری شمال کشور را هم تجربه می‌کنید! و این در کل ایران بی‌نظیر است.
از ابتدا تا انتهای روستا جوی‌های آب روان است. ازمیغان جایی است که تعریفمان از کویر تغییر می‌کند، زیرا این همه جوی آب و آبشار و رودخانه را تا قبل از آن هرگز نمی‌توانستید در دل یک روستای کویری تصور کنید. رودخانه دائمی این روستا سبب سرسبزی و رونق کشاورزی در این منطقه شده است. در زلالی آب رودخانه تعداد پرشماری ماهی خودنمایی می‌کنند که محلی‌ها آنها را دکتر فیش می‌نامند. ماهیانی که خود عاملی برای جذب گردشگران هستند، زیرا وقتی پاهای خود را داخل آب قرار دهید دور پاهایتان حلقه زده و به آنها تک می‌زنند. محلی‌ها معتقدند آنها خاصیت درمانی دارند و پا را ماساژ می‌دهند.
در امتداد رودخانه و بعد از گذشتن از یک مسیر کوهستانی بی‌نهایت زیبا که نخل‌ها در جای جای آن قد علم کرده‌اند به قسمتی به نام تخت عروس می‌رسید که از زیبایی بی‌نظیری برخوردار است. این قسمت به دلیل وجود سنگ بزرگ سفیدی که در کف دره وجود دارد به این نام خوانده می‌شود. این سنگ بزرگ سفید در وسط رودخانه واقع است و آب در دو طرف آن حرکت می‌کند. بیهوده نیست که می‌گویند ازمیغان بهشت گردشگری طبس است.