پیرگوشی نسبت به گذشته با سرعت بیشتر و در سنین کمتری اتفاق می‌افتد اما میلیون‌ها نفر از مردم به افت شنوایی خود اهمیت نمی‌دهند. براساس آمار، شیوع کم‌شنوایی در افراد بالای ۶۵سال، ۴۰ تا ۴۵درصد و در افراد بالای ۷۰سال ۸۳درصد است اما به‌رغم این شیوع بالا تنها ۲۰درصد سالمندان نیازمند به سمعک، از این وسیله استفاده می‌کنند.
پیرگوشی در ابتدا با افت شنوایی در فرکانس‌های با صدای زیر رخ می‌دهد و توانایی ارتباطی افراد را در محیط‌های پرتردد تحت تاثیر قرار می‌دهد. درنهایت با پیشرفت بیماری، فرد سالمند با دیگر صداها هم مشکل پیدا می‌کند و گفتار دیگران برایش نامفهوم می‌شود. ژنتیک، قرارداشتن در محیط‌های پرسروصدا، تومورها، بیماری‌های مربوط به سوخت‌وساز بدن، ضربه، عفونت و بعضی داروها، عوامل زمینه‌ساز پیرگوشی هستند.
از آن‌جا که کاهش شنوایی ممکن است علامتی از بیماری‌های دیگر باشد، فرد مبتلا به کاهش شنوایی باید توسط متخصص گوش و حلق و بینی معاینه و بررسی شود. بسیاری از سالمندان تصور می‌کنند استفاده از سمعک موجب شنیدن صداها به‌صورت بلند می‌شود یا برای‌شان محدودیت ایجاد می‌کند و احتمال افتادن و گم شدنش زیاد است. همچنین این باور که با سمعک نمی‌توان از تلفن استفاده کرد و نشانه‌ای از پیری و ناتوانی است، مانع مراجعه افراد به پزشک می‌شود و مشکلات جدی‌تری به بار می‌آورد.
منبع: ایمنا